Het ene moment was ik heerlijk aan het fietsen in het zonnetje, het volgende moment was ik de hak van mijn dure, leren, nieuwe, laarsjes kwijt.
Ja hoor, dat kan echt alleen - en alleen maar mij- gebeuren. Had ik net een heel rot end gefietst, was ik moe en nodig toe aan een dosis caloriën, ben ik mijn hak kwijt!
Nou, dat werd fietsen, de héééle route opnieuw. En dan het dilemma: ga ik precies hetzelfde fietsen, of "van achter naar voren". Iene-miene-mutte-tien-pond-grutte (wat zijn dat eigenlijk?? even googelen zometeen) Nou, van achter naar voren dus.
Het lot was mij blijkbaar toch nog enigszins goed gezind, want al na 5 minuten fietsen kwam ik mijn hak tegen. Hopelijk kan de schoenmaker er wat mee...
En terwijl ik hier vrolijk aan het typen ben, met het raam open en muziek keihard aan (Got to get you into my life, van, guess who, the Beatles!) ben ik aan het meeblèren. GOT TO GET YOU INTO MY LIFE, TADADA - TADA-DAAAAAAAAAA. Ik kijk naar buiten, zie mijn buurvrouw een paar verwijtende blikken mijn kant opwerpen. Ik besluit de stoute schoenen aan te trekken, zwaai vrolijk naar haar en vraag of ze nog een verzoeknummertje heeft. Nee, die had ze niet.
De zon verdwijnt langzaamaan achter de bomen, en dat betekent dat het al weer later wordt, en dat betekent dat ik nu nóg minder tijd heb voor al mijn wiskunde huiswerk.
Ach, dat komt een andere keer wel. Ik heb in ieder geval een goede smoes klaar: mijn hak was pleite.
En in de tussentijd geniet ik gewoon van de dingen die wél leuk zijn: bíjna naar vriendin R, bíjna toneel, bijna.. bíjna.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten